1 beoordeling voor Weet jij wie ik ben? E-book

1. 

   Waardering 5 uit 5

   J.N. Kingma-Postma – september 5, 2022

   Recensie van:
   Weet jij wie ik ben?
   Ik vind de titel passend bij het verhaal. Het is een vraag die de personages zichzelf voortdurend stellen bij alles wat ze doorstaan. Maar ook een schreeuw om hulp van ik kan mijzelf niet meer vinden, kun jij herinneren wie ik ben. Kun jij helpen mijn gewiste innerlijk terug te vinden zodat ik weer kan weten en voelen wie ik ten diepste ben. En help je mij dan om zonder masker te zijn wie ik ben.
   Auteur: Mariska Noordeloos
   Inmiddels met vijf ijzersterke thrillers op haar naam kan Mariska Noordeloos zich meten met thrillerauteurs als Saskia Noort en Esther Verhoef. Mariska Noordeloos (1970) heeft een cafetaria in het Noord-Hollandse Andijk. Ze is getrouwd met Wilbert en samen hebben zij twee zoons. In 2017 debuteerde zij met Het spel is uit. De enthousiaste reacties op haar debuut en haar volgende thrillers, motiveerden de auteur. Weet jij wie ik ben? Is inmiddels al haar vijfde thriller.
   Wijze van lezen: boek als recensie exemplaar gekregen van de auteur in ruil voor mijn recensie.
   Genre: thriller
   Uitgever: Keytree
   Cover en flaptekst:
   Een vrouw met haar arm om haar heen. Een andere arm die haar aanraakt. Haar ogen zijn gesloten. Ze oogt fragiel en kwetsbaar. Of slaapt ze? Het lijkt alsof zij opgaat in een boom. Symboliek voor een levensboom? Waarbij de takken symbool staan voor nieuwe loten. Kwetsbaar en hulpbehoevend. Met de vrouw als kloppend hart en middelpunt. Voor verbondenheid en liefde zelfs door de diepste duisternis of de dood heen. Eenmaal verenigd in de levensboom raak je elkaar nooit meer kwijt, kun je altijd blijven putten uit de bron hoe zwaar het leven ook is. Ook kan het symbool staan voor de vele kronkels in iemands brein. In feite ook allemaal vertakkingen. De flaptekst vind ik nieuwsgierig makend en nodigt uit tot lezen. De auteursfoto en informatie vind ik een toevoeging.
   Mooie tekst:
   Quote:

   Het verhaal:
   Anne leert op jonge leeftijd Jos kennen en ziet in hem de kans om te ontsnappen aan een jeugd vol armoede en een alcoholische vader. Ze komt echter bedrogen uit. Na jaren van mishandeling, vlucht ze met haar kinderen. Ze komen terecht in een vakantiepark waar ze Martijn ontmoet. Is Martijn de man die hij lijkt te zijn of begaat Anne opnieuw een vergissing? Weet jij wie ik ben? Is opnieuw een ijzersterk verhaal van Mariska Noordeloos. Vol spanning en emotie. Een verhaal over misbruik, mishandeling en verkeerde keuzes.
   Mijn leesbeleving:
   In al mijn naïviteit dacht ik dat een personage die in de ik vorm het verhaal vertelt altijd triomfeert. Het sneed me door de ziel dat dit niet zo was. Het maakte mij intens verdrietig. Om een ogenblik later te beseffen dat personages in een boek slechts leven als ik als lezer het verhaal lees.
   Toch is dit een groot compliment voor de auteur. De personages zijn dan gedetailleerd en levensecht uitgewerkt.
   Het verhaal is gelijk ontzettend gruwelijk, hartverscheurend, mensonterend en verschrikkelijk. Ik werd er ontzettend misselijk en verdrietig van. Maar een verhaal over leven met zoveel geweld in allerlei vormen gaat natuurlijk niet over rozen. Dat is rauw en smerig.
   Ondanks dat dit een zeer heftig verhaal is zie ik ook een ijzersterke, moedige en tijgerachtige vrouw. Ik hoop met heel mijn hart dat dit mensen in soortgelijke situaties kracht en hoop geeft.
   Ieder hoofdstuk heeft de naam van een ander personage. Zo wordt het verhaal in de ik vorm vanuit allerlei observaties verteld. De ik vorm maakt het verhaal nog intenser, rauwer en het dreunt nog langer na.
   Op een gegeven moment gebeurde er ontzettend veel. Maar toen ik het ern paar keer door las begreep ik de clou en snapte ik waarom het zo geschreven was. De complexiteit van het onderwerp namelijk persoonlijkheidsproblematiek of stoornissen, huiselijk geweld, fysieke en mentale mishandeling vraagt hier ook om.
   Je leest dat psychische stoornissen vaak door erven in vele generaties. Het is dan aan de dan heersende levensvisie, omstandigheden hoe men hier mee om kan gaan.
   Wijzen met de vinger zoek dan hulp is te gemakkelijk. Men bevindt zich vaak in een vicieuze cirkel. In een gruwelijke bankschroef waar je niet zelfstandig uit los breekt. En al laten slachtoffer en dader alle maskers vallen en wordt alles helder dan nog is het zwaar voor hulpverleners om juist te handelen.
   Oordelen is zo gemakkelijk. Vaak vind dit in alle stilte en binnen de muren van een familie plaats. Zijn onvermogen, schaamte en murw geslagenheid de redenen dat hulp aanvaarden niet lukt. En zelfs met een netwerk van hulp kan het nog vreselijk mis gaan.
   Ik vind dat Mariska Noordeloos er ondanks dit vreselijk heftige onderwerp in geslaagd is om diepgang, dialoog en duidelijkheid te scheppen in de complexiteit van dit alles.
   Ik raad iedereen aan dit verhaal te lezen en door te zetten. Ook ik legde het enkele malen terzijde omdat het te moeilijk, te confronterend en te herkenbaar werd. Maar ik ben blij dat ik het uitgelezen heb.
   Mijn mening:
   Ik geef 5 sterren.
   De personages zijn zeer gedetailleerd uitgewerkt. Door de ikvorm wordt het allemaal nog intenser.
   Het is een gruwelijk verhaal maar de complexiteit wordt op juiste wijze uitgelegd door de auteur. Zowel slachtoffer als dader worden ruimschoots uitgediept. En op zo’n manier dat de lezer zelf een beeld kan vormen en een mening.
   Persoonlijkheidsproblematiek/ stoornissen zijn als een etterende wond waarbij pleisters niet helpen.
   De schuingedrukte stukken geven de lezer een fascinerend maar ook huiveringwekkend inkijkje in iemands brein.
   De opbouw is overzichtelijk. De schrijfstijl is beeldend. Het verhaal is niet bedoeld om medelijden op te wekken. Het laat ook zien dat de kracht van een slachtoffer kan triomferen door de moed te vinden om te vluchten. Dat de val dan alsnog dichtklapt is ontzettend verdrietig en onverteerbaar.